موفقیت در ازدواج


اولا: ازدواج یک ضرورت طبیعی،فطری،اخلافی و عرفانی است که نمی توان منکر آن شد.

 ثانیا: طرفین طرفین ازدواج بهتراست نسبت به این ضرورت و هدفمندی ها و مزایا

ومسئولیتهایش آگاه باشند.

ثالثا: برای تداوم ازدواج سنخیت و همگونی ها توجه کنند گرچه تفاوت ها کم و بیش طبیعی

هستند.

 

رابعا: برای سنجش این مسائل از هر دو نیم کره مغزی که یکی عشق را یدک می کشد

و دیگری عقل را، استفاده کنند تا اگر آشنایی با عشق شروع شد، عقل هم آن را تایید

کند و اگر باعقل شروع شده، عشق هم آنرا تاکید نماید.
بدیهی است در گذشته پدر و مادرها کمک عقلی بودند و در حال حاضر مشاوران خانواده و در هر صورت توصیه نگارنده آن است که هرچه قبل از ازدواج بیشتر چشم و گوشمان را باز کنیم، ناچار نیستیم بعداز ازدواج بیشتر آنها را ببندیم.و اما آسیب شناسی هایی که باید در این روابط لحاظ داشت بسیارند که از آن جمله به می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 اول: پسرها و دخترها فکر نکنند عقل کل اند. آنها ممکن است هوش بالایی داشته باشند ولی خرد تابع زمان است و نتیجه تجربه که مسلما برای جوانان آنچنان که برای بزرگترها فراهم بوده، میسر نشده است.

 دوم: بزرگترها نسبت به کوچکترها خیلی احساس بزرگی نکنند زیرا منحنی هوش جوانان این دوره و زمونه به صورت تصاعد هندسی رشد کرده و آنها به شکل تصاعد عددی.

 سوم: هر دو طرف ازدواج با استقلال و آزادی خود اقدام کنند و نه به اعتبار دیگران چرا که در غیر این صورت دیگران در امور خانواده جدید مداخله خواهند کرد.

 چهارم: چشم و هم چشمی ها از مشکل آفرین ترین پدیده های ازدواج هستند. مبادا در دام شیطان بیفتیم.